Od sierpnia 2011 używam Canona 5d mark II z obiektywem Canon 50mm f/1.4, Canon 24 mm f/2.8 i od niedawna również Canon 85mm 1.8. Wcześniej korzystałam z:
- Canon 550d
Obiektywy:
- Canon 50mm f/ 1.8
- Tamron 17-50mm f/ 2.8
- Rokinon 8mm f/ 2.8
- Sigma 30mm f/ 1.4
Jeśli chodzi o aparaty analogowe których używam lub używałam przy blogu:
- Pentax K1000
Obiektywy:
- Pentax 50mm f/ 1.7
- Tokina 30mm f/ 2.8
Aparaty lomo:
- Diana F+ (film 120mm)
- Holga 135 (35mm)
- Diana Mini (35mm)
- Holga CFN 120 (120mm/ 35mm)
- Action Sampler (35mm)
Film:
- Fujifilm 35mm ISO 200
- Lomography Color Negative 35mm, ISO 400
- Kodak 120mm 160 VC
- różne inne, które wpadną mi w rękę, nawet te przeterminowane
Zdjęcia z kompaktowej cyfrówki wrzucałam na bloga tylko przez kilkanaście pierwszych postów, kiedy mieszkałam w Londynie (wiosna/lato 08). Będąc tam odkryłam lomografię i kupiłam swój pierwszy aparat lomo, Holgę CFN 120. Wykorzystałam kilka rolek filmu średniego formatu, a później kupiłam wkładkę do aparatu, dzięki której mogłam korzystać z filmu 35mm, jako że miałam problem ze znalezieniem laboratorium wywołującym 120mm.
Niedługo potem zaczęłam pożyczać od brata lustrzankę, Canona 350d. Na początku zdjęcia robiłam w trybie automatycznym, później próbowałam uczyć się manualnego, choćniewiele rozumiałam i wszystko robiłam na wyczucie. Nie mogę sobie przypomnieć kiedy dokładnie, ale jesienią kupiłam też lomo Action samplera.
Kilka miesięcy później zdecydowałam się na własną lustrzankę, najpierw Canona 400d, po roku zmieniłam na 550d i z czasem kupowałam coraz więcej obiektywów.
Pod koniec października 2010 zdecydowałam się na lustrzankę analogową Pentax K1000.
Wiosną 2011 kupiłam również kolejny aparat z serii lomo- Holgę 135, a latem Dianę mini.
Często jestem pytana o lomografię. Warto pamiętać, że aparaty lomo to zabawki i robienie nimi zdjęć nie wymaga wielu umiejętności, bo ustawia się w nich tylko kilka elementów jak np. odległość z jakiej fotografujemy czy porę dnia ze względu na dostępne światło.
Jak przy każdym aparacie przydaje się doświadczenie w fotografii czy zmysł artystyczny, żeby wiedzieć co i jak fotografować, ale lomografia to przede wszystkim zabawa, bo tak naprawdę efekt końcowy pozostaję zagadką do momentu wywołania filmu.
Jeżeli zaczynacie swoją przygodą z lomo i nie bardzo wiecie jak się za wszystko zabrać, to poza przeczytaniem istrukcji obsługi polecam przejrzeć filmiki na You Tube, które uczą i tłumaczą wiele rzeczy krok po kroku np. jak założyć film na konkretny model aparatu.
Polecany sprzęt.
W ostatnich latach lustrzanki zrobiły się wyjątkowo popularne, a posiadanie ich nie wiąże się już z byciem profesjonalnym fotografem.
Trendy w tej dziedzinie prowadzą jednak do niewielkiego rozmiaru sprzętu i wiele kompaktów już teraz przewyższa jakością lustrzanki, a do kusi lekką wagą i poręcznością. Przed dokonaniem jakichkolwiek zakupów polecam rozeznać się w temacie dostępnych modeli aparatów kompaktowych, bo może się okazać, że uprawiając sporty ekstremalne, czy chcąc robić zdjęcia podwodne, lustrzanka nie będzie sprzętem, który spełni nasze oczekiwania.
Nie orientuje się za dobrze w kompaktach, dlatego nie wymienię tu żadnych konkretnych modeli.
Często jestem pytana, jaki aparat poleciłabym początkującym, chcącym zakupić swoją pierwszą lustrzankę.
Od zawsze używam apratów Canona, więc są mi najlepiej znane i o nich mogę powiedzieć najwięcej.
Jeśli marzysz o swojej pierwszej lustrzance, polecałabym rozważyć zakup używanego body, bez obiektywu, a ten dokupić osobno. Kitowy obiektyw 18-55mm f/ 3.5- 5.6 dołączony do Canona jest według mnie bardzo słaby i szczerze mówiąc chyba wolałabym robić zdjęcia kompaktem niż używać lustrzanki ze wspomnianym obiektywem.
Dla zainteresowanych konkretnymi modelami wymienię kilka:
Canon 450d, 500d, 550d, 600d.
Im nowszy model, tym wyższa cena, dlatego będąc początkującym proponowałabym zrezygnować z ostatnich nowości, bo bardzo prawdopodobne, że opanowanie aparatu zajmie trochę czasu, podczas gdy wiele z możliwości sprzętu nie zostanie wykorzystanych.
Dużą zaletą nowszych modeli jest możliwość kręcenia filmów w jakości HD. Wymagana jest do tego 'najszybsza' karta pamięci klasy 10, ale z pomocą prostych programów do edycji filmów (np. iMovie dla Maca czy Windows Movie Maker dla Windowsa) można uzyskać już niezły efekt końcowy.
Podsumowując, wszystkie wyżej wymienione modele aparatów są do siebie podobne. To lustrzanki amatorskie i nie ma między nimi ogromnej różnicy. Warto skupić się raczej na obiektywie i o tym kolejna część posta.
Dobrym szkłem na początek jest Canon 50mm f/ 1.8, który cechuje się niską ceną (300-400zł) i dobrą jakością. Oczywiście taki obiektyw spełnia tylko kilka funkcji (najlepiej nadaje się do portretów), więc należy zastanowić się wcześniej co zamierzamy fotografować, ile przeznaczyć pieniędzy na sprzęt i zaopatrzyć się w taki, który spełni nasze wymagania.
Innym, droższym, ale za to bardziej wielofunkcyjnym obiektywem jest np. Tamron 17-50mm f/2.8 (1000-1200zł). Jego szeroki kąt sprawia, że dobrze nadaje się do fotografowania budynków, ulicy, krajobrazów czy pomieszczeń i jest jasny. Ten obiektyw był przeze mnie najczęściej używanym (do czasu zakupu Canona 5d m II), ponieważ sprawdzał się w wielu sytuacjach.
Poniżej linki do przykładowych postów ze zdjęciami przy których korzystałam z różnego sprzętu. Pamiętajcie, że w przypadku aparatów cyfrowych, różnice w zdjęciach to często wynik umiejętności lub przeróbki zdjęć, a niekoniecznie wina sprzętu.
Canon 400d i Canon 50mm f/1.8:
Malta
San Francisco
Canon 400d i Tamron 17-50mm f/2.8:
Los Angeles
Canon 550d i Tamron 17-50mm f/2.8:
San Diego
Canon 550d i Rokinon 8mm f/2.8 (fish eye):
Nowy Jork
Canon 550d i Sigma 30mm f/1.4:
Nowy Jork
Canon 5d mark II z Canon 50mm f/1.4
Nowy Jork
Pentax K1000 z Tokina 30mm f/1.8
Nowy Jork
Diana F+:
Kalifornia
Holga 135:
Nowy Jork
