Boston.

Boston mnie nie oczarował, nie zainspirował (co może wyszło na zdjęciach), ale nie chcę, żebyście pomyśleli, że nie podoba mi się tu, bo tak nie jest.
Jest to jedno z najładniejszych miast w USA, z pięknymi starymi budynkami, tradycją, historią, pewnie będzie wysoko na mojej liście odwiedzonych amerykańskich miast, ale czegoś mi tu brakuje, odrobiny charakteru.
Jestem zaskoczona, że przy takiej ilości młodych ludzi, studentów, brakuje na dobrą sprawę artystycznych, trochę alternatywnych dzielnic.
Słyszałam opinie, że Boston jest bardziej europejski od Nowego Jorku. Nie podzielam ich. Jest kilka miejsc, w których za sprawą starej architektury można poczuć się jak w Europie, ale to wszystko. Dziwi mnie, że przy takiej ilości studentów, metro i autobusy przestają jeździć wcześnie w nocy, a żeby złapać taxi, trzeba się czasem nieźle nachodzić. Z drugiej strony nie powinno być to dla mnie zaskoczeniem, bo podobnie jest w każdym innym mieście, poza NYC.
Boston odebrałam w podobny sposób co Filadelfię. Niektórzy z Was uznali, że jest najpiękniejszym amerykańskim miastem, jakie do tej pory pokazałam. I rzeczywiście, architektura była bardzo przyjemna, ale na dobrą sprawę było jej niewiele, a w końcu nie mury tworzą klimatu miasta.

Całą niedzielę spędziłam na zwiedzaniu z Beth.
Zaczęłyśmy od słynnej Boston Public Library. W niedzielę biblioteka była zamknięta, więc zdjęcia wewnątrz postaram się zrobić dzisiaj.


Newbury Street, popularne zakupowa ulica, wybór sklepów raczej z wyższej półki.


Budynki typu brownstones.




Księgarnio-restauracja Trident.

Francuskie tosty z cytrynową ricottą i ciepłymi jagodami, które polecała Beth. Były dobre.

Park, ogrody, Boston Common.






Pomnik poświęcony ofiarom Holocaustu.

Numery tych, którzy zginęli.

Najstarszy lub drugi najstarszy pub w Stanach z 1795 roku.



Cdn.
Kolejnego posta postaram się dodać będąc w Chicago, a relację na bieżąco możecie śledzić na Twitterze.