Moments I could live again and again.

Wracanie do wspomnień to jeden ze sposobów na przywracanie pozytywnego nastroju, kiedy przybija cię codzienność. Słuchasz muzyki, patrzysz na zdjęcia, albo nawet zamykasz oczy i na chwilę przenosisz się w miejsca, za którymi tęsknisz, do chwil, które chciałeś zatrzymać. Potrafią wywołać uśmiech na twarzy, kiedy po raz setny przemierzasz tą samą trasę autobusem miejskim. Ratują w szare dni, jak ten dzisiejszy, który niczym nie różni się od wczorajszego i poprzedniego. Chciałabym pamiętać za rok, co robiłam w zeszłym październiku, ale wiem, że nie będę. Wiem też, że tych niezapomnianych chwil wciąż będzie przybywać i że zawsze będę mogła do nich wracać, kiedy kolejny dzień będzie mijał niepostrzeżenie. W dzisiejszym poście wspominam dziesięć wybranych momentów, które przewinęły się przez tego bloga. Jeśli nie wiązały się ze łzami szczęścia albo bólem głowy z nadmiaru wrażeń, to przynajmniej z zakwasami mięśni mimicznych od uśmiechania się.

Przeprowadzka do Moss Beach, pierwszy przejazd Pacific Coast Highway z San Francisco i ta piękna świadomość, że przez cały rok tak będzie wyglądała moja droga do domu. Uśmiechałam się od ucha do ucha, a Devil's Slide nie znudziła mi się do ostatniego dnia w Kalifornii.

  Longboarding na campusie uczelni Georgia Tech w Atlancie w chłodną, styczniową noc. Bawiłam się lepiej niż 15lat temu na podwórku i miałam ochotę jeździć do samego rana.

 Czwartkowa noc w stolicy Peru pod hasłem pisco sour. Dobre towarzystwo, jeszcze lepsza muzyka i czysta radość z mojej pierwszej wizyty w Ameryce Pd.

Filipiny, wyspa Boracay i powrotna droga na lotnisko z przesiadkami z tuk- tuka na łódź, a później bus. Kierowca twierdził, że nie zdążę na samolot, ale widoki przy wschodzie słońce były zbyt piękne, żeby przejmować się czymkolwiek.

 Odwiedziny Tima w San Francico w lutym i dzień fantastycznego jedzenia, który rozpoczął się od śniadania w ulubionej Tartine Bakery. Każdy posiłek tego dnia był niezapomniany, każdy kęs wiązał się z prawdziwym zachwytem.

 Pierwsze godziny w Nowym Jorku i eksplozja radości. Wtedy patrząc na Central Park wszystko było inne, widziałam mniej, nie zdawałam sobie nawet sprawy z której strony jest Upper West Side, a z której UES. Teraz patrzę na to zdjęcie i rozpoznaje każdy widoczny trawnik, zbiornik wodny, poszczególne mosty, budynki i ulice... Chciałabym móc jeszcze raz wrócić do NYC i poczuć to, co za pierwszy razem.

Zwariowany dzień w Salwadorze dostarczył tylu wrażeń w krótkim czasie, że do dzisiaj wydaje mi się, jakby nigdy nie wydarzył się naprawdę. Na koniec tamtego dnia czekał mnie lot do Peru, więc cieszyłam się podwójnie.

Lollapalooza w Chicago. Pierwszy dzień festiwalu, wrażenie beztroskich wakacji oraz świetne koncerty Two Door Cinema Club, Crystal Castles, The Kills i Coldplay. O północy miałam tylko ochotę cofnąć czas i przeżyć wszystko raz jeszcze.

Odkrycie parku Bernal Heights i tamtejszy widok na San Francisco o zachodzie słońca. Ciężko było siedzieć na wzgórzu, rozglądać się na wszystkie strony i przy okazji nie zakochać się w tym mieście.

Pierwszy wieczór w San Juan na Filipinach. Pływanie na desce o zachodzie słońca, a później kolacja na plaży z lokalnymi surferami. Najlepszy grillowany tuńczyk i problemy z przeżuwaniem jedzenia, kiedy nie możesz przestać się uśmiechać.