My first step on the U.S.

Właśnie nadciąga do mnie słońce z Waszej części globu;).
Dzięki magii zmiany czasu obudziłam się wyspana o 5 i było jeszcze zupełnie ciemno (tutaj słońce wcześniej zachodzi i później wschodzi).
Jeszcze kilka lat temu 1 wrzesień był moim znienawidzonym dniem, a dzisiaj zaczyna się tak pięknie:).

Odkąd wylądowałam na JFK dostarczyłam sobie mnóstwa wrażeń, bo to mój pierwszy raz w USA, a z drugiej strony to kraj, który wszyscy "znamy". Nie ma osoby, która nie miałaby o nim wyobrażenia, bo nawet jeśli by tak było, to telewizja podaje je na tacy.

Jadąc do szkoły dla au-pair na Long Island zdążyłam już zobaczyć tą kwintesencji Stanów;).
Duże samochody, duże drogi i takie same odległości. Duże supermarkety i jeszcze większe parkingi wokół nich. DużO wszelkich barów z fast food'em, od Mc'Donald's zaczynając a na Taco Bell czy Wendy's kończąc.
Mnóstwo charakterystycznych uliczek z typowymi amerykańskimi domami, przy których często powiewa flaga USA. Przed nimi idealnie wystrzyżone żywopłoty i trawniki.
Nawet chodniki są dokładnie takie jak sobie wyobrażałam, a na nich tak niewiele ludzi jak się mówi.
Z uwagą gryzłam też pierwszy plasterek amerykańskiego ogórka, który z założenia miał być bez smaku. O dziwo miał smak ogórka.
Mogłabym tak wymieniać i wymieniać...

Wszystko co widziałam po raz pierwszy kodowałam sobie w głowie, bo niby to wszystko znam, ale ten pierwszy raz na żywo naprawdę robi wrażenie:).
Rozczaruje Was może tym, że nie widziałam jak na razie ludzi monstrualnych rozmiarów, ale ci przecież nie chodzą po ulicy, chowają się w domach, samochodach czy "dżankfudowych" barach;).

Tu skąd do Was piszę, z campusu pewnego collegu, czuję się raczej jak na "wypadzie za miasto". Ogromny teren, mnóstwo zieleni, jezioro i staw za oknem.
Wczoraj zdarzyło się coś jeszcze, co szczerze mnie wzruszyło. Na trawie przed moim oknem zebrały się gęsi, gęgając ustaliły plan lotu, a później wzbiły się w powietrze lecąc kluczem.
Kiedy w Polsce widzę odlatujące gęsi, zawsze robi mi się smutno, bo to dla mnie jeden z symboli odchodzącego lata. Tutejsze powróciły po kilku godzinach i zasypiałam słysząc ich gęganie...heh, w Nowym Jorku...

PS. Rozczaruję Was może, ale takiej relacji z NYC, na jaką liczycie pewnie nie będzie. Niestety jestem zbyt oddalona od centrum, mam mało wolnego czasu, więc jedynym dniem, kiedy będę w TAMTYM Nowym Jorku będzie czwartek, a to zdecydowanie za mało, żeby zobaczyć wszystko to, co chciałabym zobczyć. Jeszcze prawdopodobnie będę przyczepiona do wycieczki, od której spróbuję się z góry uwolnić, ale na razie nie wiem czy to się uda.
Postaram się jednak zrobić relację na miarę możliwości.

Słońce już w pełni, idę na śniadanie.

Boeing 747-400, największy samolot jakim leciałam. Ani razu nie udało mi się zrobić mu zdjęcie w całości;).

416 pasażerów i niekończący się korytarz;).

Pierwsze wyłonięcie się amerykańskiego lądu;).

Pierwsze wydane dolary.

W drodze na Long Island, zdjęcie z autobusu.

W tym budynku mieszkam.

Inne budynki na campusie.

Pierwszy kawałek amerykańskiej pizzy z pepperoni;).

A to widok, który mam przed sobą kiedy wychodzę ze swojego budynku;).