Back to the Future.

 W sobotę do południa byłam sama w mieszkaniu, bo Champ poszedł na zajęcia. Wyszłam, żeby kupić sobie śniadanie i wróciłam z pad thai.

 Cały dzień praktycznie przesiedzieliśmy w domu, bo Champ miał do napisania pracę zaliczeniową, a ja musiałam dokończyć pracę do swojej szkoły... Dopiero wieczorem wyszliśmy na kolację.
Blisko bloku znajdowała się uliczka z restauracjami jedna obok drugiej i ulicznym jedzeniem. Po okolicy kręciło się dużo studentów, ze względu na bliskość uniwersytetu, to oni głównie zamieszkiwali tą okolicę.

 Tritle (z lewej) to jeden z najbliższych przyjaciół Champa. Polubiłam go od pierwszej chwili, fajny chłopak.

Było bardzo gorąco i prawie każde wyjście z domu kończyło się zamówieniem shake'a albo bubble tea.

 Champ chciał, żebym spróbowała kilku dań i wybrał konkretne miejsce. Na początek dostaliśmy smażony sticky rice w kokosie. Niby banał, ale jak dla mnie ekstra.

 Sum, grillowana wołowina, a z prawej wieprzowina w typowej tajskiej marynacie opierającej się na chili, sosie rybnym, limonce, liściach kaffiru (i może czymś jeszcze).

 Sałatka z zielonej papaji. Do tego wszystkiego zamówiliśmy sticky rice i wtedy uznałam, że naprawdę mogłabym go jeść na śniadanie, obiad i kolacje. Najlepsza odmiana ryżu jaką kiedykolwiek jadłam. Maczaliśmy go w ostrym sosie z chili, widocznym na zdjęciu.

 Wszystko było bardzo dobre, żadna nowość;).
 
 Ponieważ była to moja przedostatnia noc w Tajlandii, a ciągle natrafiałam na intrygujące mnie jedzenie, postanowiłam, że nie będę sobie niczego żałować, zrobię wieczór obżarstwa i w drodze do domu kupiliśmy kilka słodkości.
 
 Te mini naleśniki zrobione były z ciasta podobnego do wafli lodowych albo indyjskich dosa, z kremowo-piankowym nadzieniem i kokosem (pomarańczowe), oraz żółtym, które opierało się na żółtku jajka. Bardzo słodkie, więc pewnie po jednym mielibyście dość, ale smaczne!
 
 Champ z kolei kupił purpurową odmianę kukurydzy, w smaku bardzo podobna do klasycznej.
 
 Te kolorowe kulki były meeega! O teksturze, którą uwielbiam, przypominającą kulki tapioki. Pakowane w woreczek z dodatkami typu kokos, kukurydza (czasem używa się jej w deserach) czy taro i osobny woreczek ze słodkim mlekiem.
 
 A to po zmieszaniu kulek z mlekiem. Deser też był bardzo słodki, ale jak wspominałam, Tajowie lubią nadużywać cukru. Na zdjęciu widać kawałek pomarańczowego taro, po polsku zwanym też kolokazją jadalną. Bulwy tej rośliny przypominają w smaku słodkie ziemniaki.

Zwróćcie uwagę na datę w lewym górnym rogu. My żyjemy w 2012 roku, a Tajowie w 2555. W Tajlandii używa się kalendarza gregoriańskiego, ale także buddyjskiego, który liczy lata od śmierci Buddy. Do dowolnej daty trzeba dodać 543 i wyjdzie Wam data z kalendarza buddyjskiego.
 

Późniejszym wieczorem znowu odwiedziła nas większa grupa znajomych Champa, a jedna koleżanka przyszła ze swoim szczeniaczkiem, który był przeuroczy i przypominał maskotkę. 

Pogadaliśmy też na Skype z czwórką znajomych z Birmingham i dziwnie było widzieć siebie tym razem na jednym ekranie obok Champa;).