And the Oscar goes to...

Przez ostatnich kilka dni na Grand Central Terminal, zwykły szary człowiek, mógł przekonać się, jak to jest trzymać w rękach prawdziwą statuetkę Oscara. Skorzystałam dzisiaj również ja, a statuetka okazała się być cięższa niż się spodziewałam.


Proces powstawania Oscara.

Ta pani chyba naprawdę chciała poczuć się gwiazdą czerwonego dywanu...

Moje zdjęcie powinno być dostępne do ściągnięcia jutro, więc postaram się nim z Wami podzielić.


A teraz główny powód posta, czyli moje typy w poszczególnych kategoriach. Od kilku lat się w to bawię, tylko jakoś w 2010 sobie odpuściłam.
Najpierw wypisałam nominowane filmy, które udało mi się obejrzeć do tej pory:

- Black Swan
- The Fighter
- Inception
- The Kids Are All Right
- The King's Speech
- 127 Hours
- The Social Network
- Toy Story 3
- True Grit
- Winter's Bone
- Blue Valentine
- Biutiful
- Exit Through the Gift Shop
- Restrepo
- Alice in Wonderland
- Harry Potter and the Deathly Hallows Part 1
- Tangled
- Salt
- Unstoppable


A to moje typy zwycięzców w poszczególnych kategoriach. Niektórych jestem niemalże pewna, nad innymi musiałam się długo zastanowić zanim coś napisałam.

Najlepszy film:

"The Social Network" (zmieniłam w ostatniej chwili z "The King's Speech")

Najlepszy Aktor:

Colin Firth "The King's Speech"

Najlepsza Aktorka:

Natalie Portman za "Black Swan"

Najlepszy Aktor Drugoplanowy:

Christian Bale za "The Fighter"

Najlepsza Aktorka Drugoplanowa:

Melissa Leo za "The Fighter"

Najlepszy Reżyser:

David Fincher  za "The Social Network"

Najlepszy Scenariusz Oryginalny:

"Inception"

Najlepszy Scenariusz Adaptowany:

"The Social Network"

Najlepszy Film Animowany:

"Toy Story 3"

Najlepszy Film Dokumentalny:

"Inside Job"

Najlepszy Film Zagraniczny:

"In a Better World"

Najlepsze Zdjęcia:

"True Grit"

Najlepsza Muzyka:

"Inception"

Najlepsza Piosenka:

"We Belong Together" z "Toy Story 3"

Najlepszy Montaż:

"The Social Network"

Najlepsze Efekty Specjalne:

"Inception"

Najlepsze Kostiumy:

"Alice in Wonderland"

Najlepsza Scenografia i Dekoracja Wnętrz:

"Alice in Wonderland"

Najlepsza Charakteryzacja:

"The Wolfman"

Najlepszy Dźwięk:

"Inception"

Najlepszy Montaż Dźwięku:

"Inception"

Trzy kategorie pozostawiam bez typów, bo nie obejrzałam żadnego filmu z kategorii Najlepszy Aktorski Film Krótkometrażowy, Najlepszy Krótkometrażowy Film Dokumentalny i Najlepszy Krótkometrażowy Film Animowany.


Update:
Oscary rozdane, a ja zaznaczyłam tytuły kolorami, błędne typy na czerwono, trafione na zielono. 
Jeżeli dobrze sprawdziłam, to pomyliłam się w 5 kategoriach z powyższych 21. Wygląda na to, że tegoroczna gala nie była zbyt zaskakująca, ale najbardziej ciesze się z błędu popełnionego w najważniejszej kategorii. "The King's Speech" jak najbardziej zasłużył sobie na otrzymanego Oscara.

Mary Poppins on Broadway.

Po powrocie z Karaibów, mama została w Nowym Jorku jeszcze na tydzień i w tym czasie wybrałyśmy się między innymi na Broadway. Akurat kilka tygodni wcześniej trwała promocja, w której można było kupić dwa bilety w cenie jednego. Wybrałam Mary Poppins, oparty na książkach oraz filmie Disney'a, jeden z lepiej ocenianych musicali.
Nie mogłam sobie wcześniej wyobrazić jak wyglądają spektakle na Broadwayu  i czy rzeczywiście są tak dobre, jak się o nich mówi. Okazało się, że tak, wszystko było na najwyższym poziomie.

Słynna 42 ulica, tuż przy Times Square.
W oddali widać reklamę, w której przyczepiono prawdziwy samochód do ściany budynku;).

Mary Poppins wystawiana jest w teatrze New Amsterdam.

Wnętrze teatru bardzo mi się podobało. Siedzenia na balkonach były strome, dzięki czemu ludzie sobie nie zasłaniają, ale niestety było też ciasno i bardzo mało miejsca na nogi. Mimo wszystko warto, bo ceny na dole są dwukrotnie wyższe.

Zarezerwowałam miejsca na balkonie na drugim piętrze, w pierwszym rzędzie na środku. Miejsca miałyśmy naprawdę dobre.


Sufit.

Dom, w którym głównie rozgrywała się akcja, jako że tu mieszkała rodzina z dwójką dzieci, którymi zajmowała się niania Mary Poppins. Czasami unoszono też dach, bo na poddaszu był pokój dzieci. Kiedy akcja toczyła się gdzie indziej, dom zjeżdżał ze sceny.

Nie widziałam nigdy lepszej gry aktorskiej na żywo, podobnie było z kostiumami i cała resztą. Wszystko było perfekcyjne. Niektórzy z aktorów mieli w swoim dorobku filmy, pamiętam, że jedna aktorka grała np. w "Sweeney Todd", chociaż nie było powiedziane kogo.

Moimi ulubionymi fragmentami były te taneczne.

 Ten był najlepszym ze wszystkich. Tańczenie i śpiewanie piosenki "Supercalifragilisticexpialidocious!". Im dalej przewiniecie, tym lepiej mnie zrozmiecie, chociaż to nie jest całość piosenki, na żywo trwała znacznie dłużej. Haha, swoją drogą ciekawe ile zajeło im nauczenie się wypowiadania tego wyrazu;).

Na sam koniec Mary Poppins pożegnała się z rodziną Banks i odleciała ze swoją charakterystyczną parasolką, przelatując nad publicznością.

Z innych popularnych musicali bardzo chciałabym zobaczyć też The Lion King i Mamma Mia, na które planowałam pójść początkowo, ale nie pasowały nam terminy. Będę musiała wybrać się innym razem.

Beautiful San Juan.

To już ostatni post z relacją z Karaibów, dalsza część spacerowania po Starym Mieście San Juan.

Najbardziej z tego wyjazdu cieszy mnie to, że moja mama mogła się wyrwać w miejsce, którego odwiedzenie nigdy jej się nie marzyło. Tak jak nie myślała, że kiedykolwiek znajdzie się w San Francisco, tak podobnie było z Nowym Jorkiem i tym bardziej Karaibami.
Teraz jeszcze kolej na tatę i w ogóle chcę wysłać rodziców jeszcze w niejedną podróż, bo zależy mi na tym prawie tak jak na moich własnych.

Ta parasolka pięknie wkopmonowała się w kolory kamienicy.



Nazwa ulicy wyryta w ścianie.

Drukarnia.

Zajrzałam do baru. Ten mężczyzna wygląda jakby na mnie krzyczał, ale w rzeczywistości mówił coś do kogoś, odwrócił się i akurat spojrzał się w mój obiektyw.

Stoisko z lokalnymi słodyczami. Opierały się głównie na cukrze, karmelu, kokosie i orzechach. Spróbowałyśmy z mamą kilka słodkości, ale nie wszystkie były dobre.

Starsi panowie grający w domino? Przypomniała mi się St. Lucia. Swoją drogą fajnie, gdyby starsi panowie w Polsce też spotykali się wiosną/latem, żeby w coś pograć. Podobają mi się takie zwyczaje.

Bardzo spodobał mi się ten obrazek. Zadowoleni panowie, jedni grający, a inni obserwujący akcję siedząc na murku jak chłopcy na placu zabaw;).

Przeszłyśmy się aleją zarośnietą drzewami, gdzie zrobiło się naprawdę upalnie, bo nagle zabrakło wiatru.

Ostatni raz churros jadłam chyba w Meksyku i widząc je na ulicy nabrałam dużego apetytu. Kupiłam churro z dulce de leche.

Piragua, pokruszony lód polany syropami owocowymi, popularny chyba w całej Ameryce Środkowej i Południowej, skąd zresztą myślałam, że pochodzi. Okazuje się, że jest to portorykański deser.

Kiedy doszłyśmy do morza, usiadłyśmy na chwilę, żeby odpocząć, a ja puściłam mamie ten utwór ;).

Umocnienia El Morro ciągną się po obu stronach Starego San Juan. Wzdłuż nich znajduje się ścieżka spacerowa, którą szłyśmy, aż w końcu skręciłyśmy w jedną z uliczek, żeby powoli wracać.

Kobieta z długimi włosami wśród drzew.

Malutka kaplica.



Fajnie było móc przenieść się na jeden dzień do miejsca, które dla mnie było Hiszpanią. Tęsknię za Europą, zwłaszcza południową, więc takie miejsca aktualnie bardzo doceniam.

Na koniec zobaczyłyśmy uroczego jamniczka i porozmawiałyśmy z jego właścicielem. Okazało się, że latach 80tych był w Warszawie.

I tutaj skończył się nasz urlop. Jak na tydzień, to zobaczyłyśmy naprawdę sporo, a biorąc pod uwagę moje ograniczenia wizowe, to nie mogłam wymyślić chyba lepszego wyjazdu. Rejs okazał się też być idealnym rozwiązaniem na wakacje z mamą.

Dzięki za śledzenie relacji i za wszystkie miłe komentarze, jakie tu umieszczacie.

San Juan, Puerto Rico.

W niedzielę rano wróciliśmy do Puerto Rico i na tym zakończył się rejs.
Lot do Nowego Jorku miałyśmy wieczorem, więc przed nami był cały dzień zwiedzania San Juan, stolicy Portoryko.
Wyspa została odkryta przez Kolumba i aż przez 400 lat była pod panowaniem Hiszpanii. Pod koniec XIX wieku doszło do wojny amerykańsko-hiszpańskiej, po której Portoryko przeszło w ręce Amerykanów i do dzisiaj jest państwem stowarzyszonym z USA.
San Juan wygląda dość niepozornie, do momentu kiedy nie wkroczy się na teren pięknego Starego Miasta. Nagle człowiek przenosi się do czasów kolonialnych i czuje się jak w Europie, bo klimat Hiszpanii jest bardzo wyraźny.

Na szczęście nie musiałyśmy wozić ze sobą walizki, więc spacerowałyśmy po Starym San Juan cały dzień.


Kawałek Castillo San Cristobal.

Sta Miasto położone jest na wzgórzu.


Przed zamkiem San Christobal.

Dalej szłyśmy wzdłuż Atlantyku.

Po drugiej stronie drogi znajdowały się piękne stare domy.

Ula z opalenizną, z której niewiele już pozostało;).


Pierwszy raz zdarzyło mi się zobaczyć slumsy tuż nad oceanem w stolicy kraju. Jak to możlwe? Przecież domy w takich miejscach są zawsze najdroższe, zwłaszcza że blisko nich były stare eleganckie kamienice. Nic tylko kupić tam budynek i poczekać, aż ceny pójdą w górę, bo w końcu to się musi zmienić;).

Idąc przy oceanie doszłyśmy do wielkiego trawnika przy forcie Castillo del Morro, gdzie ludzie puszczali latawce.

Od razu pomyślałam o "The Kite Runner", znacię tą książkę/film?

W ostatniej chwili zauważyłam też przechodzą obok wyjątkową dziewczynkę prowadzącą wyjątkowego psa;).

Później ruszyłyśmy w głąb Starego Miasta.

Niektóre kamienice miały bardzo intensywne kolory.


Przypadkowo znalazłyśmy się na 'kociej ulicy', na której wylegiwało się siedem kotów. Wiecie, że ostatni raz kota na ulicy widziałam chyba rok temu w Peru? W Stanach w ogóle nie widać bezdomnych zwierząt.

Druga część relacji z San Juan w kolejnym poście.